Bir Vav Hikayesi

"İnsan vav şeklinde doğar, bir ara doğrulunca kendini elif sanır.İnsan iki büklüm yaşar, oysa en doğru olduğu gün ölmüştür.Kulluğun manası vavdadır, elif uluhiyetin ve ehadiyetin simgesidir.O yüzden Lafz-ı ilahi elifle başlar. Elif kainatın anahtarıdır, vav kainattır.

Rabbi, "vav" gibi mütevazı olsun ister kulları. Musa dal olmuştur ama Firavunun gözü Elifte kalmıştır. İbrahim ateşte vavdır, Nemrut bizzat ateşe odun.

Yunus, vav olup balığın karnında anca kurtarmıştır kendini.İnsan iki büklüm olunca rahat eder ana karnında. Boylu boyunca uzansa da kim rahattır mezarında?

Mevlana Celaleddin Rumi

 

 

Vavın elifle münasebeti ne kadar iyiyse, kainatın dengeside o kadar düzgündür. Kim kimi hatırlarsa evvel o ona koşar. Kainatta tüm cisimler boşlukta dönerken insan belki o yüzden boşlukta kalmamış, Rabbi onu imanla doldurmuştur. Evvelde eliftir, bir ilahi nefesle ahirde vav olur kainat. İyi bakıldığında, görmek için bakıldığında; Vav harfi, bazen bir insanın secdedeki hali, bazen bir ceninin anne karnındaki haline benzer. Vav Harfi, 'ın Vahid ismini ve birliğini simgeler. Ebced hesabında 6 rakamına denktir ki ; Bu yönüyle aynı zamanda imanın 6 şartını temsil ettiği söylenir. Vav, harfi med olduğu gibi, kasem harfidir. Aynı zamanda, iki cümleyi veya özneyi bağlayan bağlaçtır."

"Ey aşkın binbir başlı vav hali! 

Ey sonsuz kavram! 

Gaflet vaktinde Gel gönlümün üstüne 

Usta bir hattatım ben 

Aşkı çizerim mekânlara 

Aşk sığmaz ki bu ummana 

Vav olur gözlerimiz 

Bürünürüz canlara 

Bir seyyah gibi 

Gelip göçen, göçüp giden 

Bu mekândan mekân'a 

Demem o ki 

Tarifini yapamam ben imkâna 

Bir hattatım 

Zamana vav çizmekteyim 

Hilalin dolunaya 

Dolunayın hilale dönüştüğü zamana

Ve mahlukat 

Nefes nefes aşk çekerken 

Mevla'ya 

Üstümde aşk kokusu var 

Yaşadıkça beni yontar 

Ve benzetir insana 

Elimde vav 

Gönlümde vav 

Gözümde vav 

Dem dem vav kesilirim 

Beni insan yapana 

Ey kalbimden geçeni bilen Allah'ım 

'Kulum' de kâfi bana 

İster nârına garket 

İster nuruna" 

Mehmet EKİCİ