Allah Rasulü, Mekke’den
ayrılıp,bir beldeye doğru yol alıyordu. Hurmalıklarla dolu bu yerin neresi
olduğunu tam olarak anlayamamıştı. Bir an Yemame yada Hecer olabileceğini
düşünmüş, fakat yanılmıştı. Zira orası daha sonra Medine ismini alacak olan
Yesrib şehri idi. Bir rüya görmüştü Hz. Peygamber(s.a.v),tam da müşriklerin
baskısı altında bunalan Müslümanların umut ışığı beklediği bir anda…
بِسْمِ اللّهِ
الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
الَّذِينَ آمَنُواْ وَهَاجَرُواْ
وَجَاهَدُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً
عِندَ اللّهِ
وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ
Ayet-i Kerime'de Rabbimiz şöyle
buyuruyor:“İman edip hicret eden ve Allah yolunda mallarıyla canlarıyla cihat
eden kimselerin mertebeleri Allah katında daha üstündür. İşte onlar başarıya
erenlerin ta kendileridir."(1-Tevbe,
9/20)
وَقَالَ النَّبِىُّ عَلَيْهِ الصَّلَاةُ وَ
السَّلَامُ :
اَلْمُسْلِمُ مَنْ سَلِمَ الْمُسْلِمُونَ
مِنْ لِسَانِهِ وَ يَدِهِ, وَالْمُهَاجِرُ مَنْ هَجَرَ مَا نَهَى اللهُ عَنْهُ.
Hadis-i Şerifte Peygamberimiz şöyle
buyuruyor: “"İyi bir Müslüman, dilinden ve elinden Müslümanların
emin olduğu kişidir. Asıl hicret eden de Allah'ın yasaklarını terk edendir."(2-Buhari, İman, 4.) Hz.Peygamber Efendimiz (s.a.v), Mekke’de tam 13 yıl insanları hakka, doğruya,
tevhide çağırdı.Bu ulvi çağrıya icabet ederek ona gönülden inananlar olduğu
gibi, bu çağrıyı duymazdan gelenlerde oldu. Mekkeli Müşrikler bütün insanlığa
rahmet olarak gönderilen bu güzel nebiye akla hayale gelmeyecek işkence ve
zulmü sergilediler. Ona kucak açma, ona ulaşma yerine, onu dışladılar, hayatına
kastettiler. Bu ağır baskılar altında tebliğ ve davet görevini yerine
getiremeyeceğini anlayan Kâinatın Efendisi,Miladi 622 yılında Mekke’den
Medine’ye hicret etti.
Mekke’deki Müslümanlar bu hicrete hiç tereddüt etmeden katıldılar.
Onların gözünde ne mal, ne evlat, ne de doğup büyüdükleri o güzelim vatanları
vardı.Tek düşünceleri İslam’ı rahatça yaşayabilmek, onu yaymak ve onu tüm
gönüllere yerleştirmek için gidilecek huzurlu ve sakin bir yerdi.
